υπεροϊστεύω

Μ

τοξεύω πέρα ή πάνω από κάποιον, υπερτερώ στο τόξευμα, υπερακοντίζω.

[ΕΤΥΜΟΛ. < ὑπερ-* + ὀϊστεύω «τοξεύω, ρίχνω βέλη»].